SF เรื่องรักของซัมเมอร์ ตอนที่ 3

SF - เรื่องรักของซัมเมอร์

นยอนแจน

ฮวังมินฮยอน = สิงหา

คิมแจฮวาน = ซัมเมอร์

องซองอู = นับสอง

คังแดเนียล = แดนเหนือ

พัคจีฮุน = จีน(จีนยิ้ม)

แพจินยอง = จีน(จีนเฉย)

อีแดฮวี = ดี/หนูดี

Note : อนุญาตให้ไปอ่านตอนก่อนหน้าได้ค่ะ555555 ขอบคุณที่มีคนอ่านนะคะ ฮือ ไม่รู้มันจะดีไหม ติได้เลยนะ เราก็แบบบิ้วตัวเองอยู่นานพอควรเลยแง้

- Chapter three -

ซัมเมอร์เดินวนไปมาราวกับหนูติดจั่น คนตัวขาวกัดเล็บมือสวยๆอย่างครุ่นคิด คิ้วขมวดชิดจนแทบเป็นปม ก่อนสองมือจะบรรจงพิมข้อความส่งต่อไปให้หนุ่มบริหารเพื่อนสนิท

summer : แดนเหนือมารับเราหน่อยได้ไหม

summer : เราอยากไป

Nuea : จะดีหรอ

Nuea : ไอ้สองจะไม่กินหัว ?

summer : ก็อยู่กันทุกคนไม่ใช่หรอ นะ

Nuea : โอเคๆ อีกสิบนาทีนะ

ซัมเมอร์กดอ่านเป็นอันรับรู้ ก่อนจะกดปิดโทรศัพท์แล้วหันไปเตรียมตัวเพื่อรออีกคนมารับ

"รอนานไหม"

ซัมเมอร์ส่ายหน้าเป็นคำตอบก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งข้างคนขับ

"เป็นอะไรรึเปล่า ปกติกลัวไม่ใช่เหรอ ทำไมอยากไป"

"..."
คนโดนถามส่ายหน้าอีกครั้ง ตากลมเสมองไปนอกกระจก แดนเหนือเมื่อเห็นเช่นนั้นจึงล้มเลิกที่จะถามคำถามแล้วหันไปโฟกัสกับท้องถนนในยามค่ำคืนแทน

♡

เสียงดนตรีจังหวะหนักหนาดังเสียจนคนที่ไม่เคยย่างกรายเข้ามาในที่แบบนี้ต้องขมวดคิ้วหมุ่น ปวดหัว นั้นคือสิ่งที่ซัมเมอร์คิด แต่ในใจเขาเองก็อยากรู้ ว่าคนนั้นคนที่หายไปจากชีวิตเขาตลอดสองอาทิตย์นั้น อยู่ที่นี้จริงๆหรือเปล่า

ซัมเมอร์นั่งชิดกับนับสองตลอดเวลา เกี่ยวแขนอีกคนเอาไว้ไม่ยอมปล่อย คนอื่นมองก็อาจจะคิดว่านั้นน่ะคือการแสดงความเป็นเจ้าของ แต่เปล่าเลย ซัมเมอร์ก็แค่เด็กขี้กลัวคนหนึ่ง

คนตัวขาวนั่งจิบน้ำพันช์ในมือข้างที่ว่าง สอดสายตามองหาใครบางคนแต่ก็ไม่พบ

"เป็นไรรึเปล่า"

นับสองกุมมือคนข้างๆ เอ่ยถามถึงสาเหตุที่อีกคนนั่งหน้ามุ่ยอยู่ไม่ห่างกาย

'ไม่มีอะไร เราขอตัวไปห้องน้ำหน่อยนะ'

ซัมเมอร์ใช้ภาษามือตอบเพื่อนสนิทก่อนจะลุกขึ้นยืน

"ให้ไปเป็นเพื่อนไหม เอาไอ้จีนไปก็ได้"

ซัมเมอร์หันมองเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังคุยกันอย่างออกรสกับเพื่อนๆต่างคณะคนอื่นที่เขาาเองก็ไม่รู้จัก ก่อนส่ายหน้า

'เราไปคนเดียวได้ นับสองอยู่ที่นี้เถอะ แป้ปเดียว เนี่ยมือถือก็เอาไป มีไรเราจะโทรมา'

"เออๆ โอเคก็ได้"

ซัมเมอร์ยิ้มก่อนจะเดินปลีกตัวไปยังห้องน้ำด้านหลังร้าน ระหว่างกำลังรอเข้าห้องน้ำ ซัมเมอร์กลับโดนใครบางคนกระชากแขนเล็กจนทั้งกายกระเด็นไปตามแรง

"มาทำอะไรที่นี้"

'...'

ครั้นเมื่อเห็นหน้าผู้กระทำ คนตัวเล็กก็ได้แต่เม้มปากแน่น มือบางพยายามขืนออกจากการเกาะกุม แต่ไม่ได้เป็นประโยชน์ใดๆไม่

"ซัมเมอร์ มาทำอะไรที่นี้ พี่ว่าเราต้องคุยกันหน่อยแล้วนะ"

สิงหาออกแรงดึงอีกคนให้เดินตาม แต่รุ่นน้องตัวเล็กกลับสะบัดจนหลุด มองอีกคนด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ ก่อนจะตัดสินใจเดินกลับโต๊ะไป

ครั้นมาถึงโต๊ะคนตัวเล็กคว้าแก้วเหล้าที่อยู่ในมือของแดนเหนือแล้วกระดกรวดเดียวจนหมด

"ซัม! ทำไมทำแบบนี้ เดี๋ยวก็เมาหรอก"

คนตัวเล็กปาดน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอ ก่อนจะนั่งลงข้างๆนับสอง หัวกลมๆซบไหล่เพื่อนสนิทนิ่ง หลับตาปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ ทุกคนนั่งนิ่งอย่างใจเสีย แต่ก็ไม่อาจทำอะไร  เพราะไม่ว่าจะถามอะไรอีกคนก็เงียบ ราวกับไม่ได้ยินเสียงพวกเขาเสียอย่างนั้น

"พี่ขอตัวซัมกลับก่อนได้ไหม"

คนที่ตกอยู่ในฤทธิ์แอลกอฮอล์พยายามลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยใกล้ๆหู ก่อนทั้งตัวจะลอยหวือไปในอ้อมแขนของอีกคน

ซัมเมอร์ปรือตาหนักๆขึ้นมอง ก่อนจะพบเข้ากเบใบหน้าคนใจร้ายคนนั้น สิงหาเป็นคนที่ดูดีมากๆคนนึง พระเจ้าช่างใจร้าย ทั้งๆที่สิงหาทำกับเขาขนาดนี้ แต่หัวใจไม่รัดีกลับเต้นระรัวเพียงเพราะอยู่ในอ้อมแขนคนใจร้าย ซัมเมอร์สะอื้นอีกครั้ง น้ำตาไหลออกจากตาสวย เอียงใบหน้าแอบอิงอกของอีกคน ก่อนจะผล่อยหลับไป

♡

สิงหาไม่รู้ว่าเขาทำผิดอะไร คนตัวเล็กที่นอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มตอนนี้ถึงได้มีท่าทีแบบนั้น แววตาน้อยใจ เสียใจ ที่มองมานั้น เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด สิงหาเกลี่ยไรผมที่ปรกหน้าน้องออก ก่อนบรรจงจูบคนตัวเล็กเบาๆ สัมผัสนั้นทำให้คนที่กำลังหลับไหลลืมตาตื่น คนตัวเล็กมองอีกคนน้ำตาเอ่อคลอ

"เป็นอะไรบอกพี่ได้ไหม"

น้ำเสียงอ่อนโยนกับสัมผัสอบอุ่นของอีกคนส่งผลให้คนที่อ่อนไหวอยู่แล้วน้ำตาไหลเป็นสาย สิงหาช้อนตัวอีกคนขึ้นกอดแนบกาย เสียงสะอื้นดังจนฟังดูปวดใจ

"พี่ทำอะไรผิด บอกพี่ได้ไหม พี่ขอโทษ"

ซัมเมอร์ส่ายหน้ากับอกคนพี่ ผละออก มือเล็กจับหน้าคนแก่ปีกว่าไว้ กดจูบลงบนริมฝีปากหนา ก่อนผละออก เป็นจูบที่ดูคล้ายกับจูบลา มันเศร้า เศร้าจนเกินไป

สิงหาเช็ดน้ำตาให้อีกคนอย่างเบามือ ซัมเมอร์ยังคงสะอื้นฮักอยู่เช่นนั้นไม่มีท่าทีจะหยุด

"นอนก่อนไหมไว้พรุ่งนี้คุยกัน"

ซัมเมอร์ส่ายศีรษะ ดึงมืออีกคนมาบรรจงเขียนตัวอักษรลงไปทีละคำ ทีละคำ

"เพราะผู้หญิงคนนั้น พี่ถึงไม่มาหาเราใช่ไหม"

สิงหาอ่านตามคำพูดที่คนตัวเล็กบรรจงถ่ายทอดออกมาก่อนเอ่ยถามซ้ำ

"ผู้หญิงคนนั้น ? ลิลลี่หรอ"

ซัมเมอร์ส่ายหน้า ก่อนจะตั้งใจเขียนต่อ

"เราก็ไม่รู้ แต่มีคนเห็นพี่นั่งอยู่ด้วยกันในผับ"

"อ๋อ ไอ้ลี่อะแหละ ไม่มีไรหรอก มันแค่ยืมตัวประชดแฟนมัน เนี่ยมันไปหาแฟนมันแล้ว"

ซัมเมอร์เบะปาก ก่อนจะพยักหน้ารับ

"แล้วทำไมไม่ตอบไลน์ มือถือพี่แบตหมด นี่ยังไม่ได้ชาร์จเลยเนี่ย"

สิงหาไม่ว่าเปล่ามือหนาล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงก่อนจะยกขึ้นมาให้อีกคนดู

คนตัวเล็กเม้มปากแน่น พยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้

"คิดมากเหรอ พี่ขอโทษนะ"

ซัมเมอร์ส่ายหน้าให้กับคำตอบ ก่อนจะซบลงกับอกอีกคน สิงหาลูบศีรษะคนในอ้อมแขนอย่างปลอบโยน

"พี่ขอโทษจริงๆ ยิ้มหน่อยเร็ว"

ซัมเมอร์เงยหน้ามองอีกคนก่อนจะยิ้มจนตาปิด สิงหาเห็นเช่นนั้นจึงดึงแก้มอีกคนจนแทบยืดติดมือ

คนตัวเล็กกว่าตีแขนอีกคนเข้าให้ ก่อนสัมผัสนุ่มหยุ่นจะทาบทับลงมา สิงหาขบเม้มริมฝีปากเล็กอย่างร้องขอ ลิ้นเลียริมฝีปากบางก่อนจะสอดเข้าไปฉกชิมความหอมหวานด้านในโพรงปาก คนอ่อนกว่ากำเสื้อเชิ้ตอีกคนจนยับยู่ คนเหนือกว่าเอนกายให้อีกคนนอนลงก่อนจะคร่อมทับ

สอดมือหนาเข้าใต้เสื้อเชิ้ตขาวบางลูบไล้อย่างถือวิสาสะ

ด้านคนที่กำลังคิดมาก รวบรวมแรงจนสามารถดันตัวอีกคนออก คนน้องส่ายหน้าจนผมสะบัด

สิงหากดจูบหนักๆอีกครั้งก่อนจะผละตัวออก

"พี่ขอโทษ"

คนพี่ตั้งใจจะเลี่ยงไปจัดการตัวเองต่อในห้องน้ำกลับโดนคนตัวเล็กที่นอนนัยน์ตาฉ่ำ เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ดึงรั้งข้อมือไว้อย่างนั้น

"พี่ไม่อยากทำร้ายเรา นอนเถอะ เดี๋ยวพี่มา"

สิงหาจูบหน้าผากคนน้องไปที ก่อนจะเดินเบ้าห้องน้ำไป

ซัมเมอร์ดึงผ้าห่มมาคลุมกาย นอนนิ่งอย่างนึกเขินอาย ก่อนจะหูแดงหน้าแดงไปใหญ่  เมือำด้ยินเสียงอีกคนเรียกชื่อตนดังมาจากในห้องน้ำ ไหนจะน้ำเสียงสั่นเครือนั้นอีก คนตัวเล็กก่นด่าอีกคนในใจ ก่อนพยายามข่มตาจนหลับไป

♡

แรงยวลลนเตียงมาพร้อมกับความอบอุ่นที่โอบรอบตัวเขาไว้

คืนนั้น ซัมเมอร์หลับสบายที่สุดอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

- TBC -

เป็นไงบ้างคะ ฮื่ออออออ จริงๆเราว่ามันแปลกๆหน่อยๆ เพราะเราแต่งสองเรื่อง มีเรื่องนี้กับ the next ในจอยแล้วครสมันคล้ายๆกันเฉยเลย แง้
ติชมกันได้ในแท็ก #ซมนจ คอมเมนท์แต่ละคนเยียวยาหัวใจเราได้ดีมากๆเลยค่ะขอบคุณนะคะ ที่อ่านเรื่องนี้ ♡