SF เรื่องรักของซัมเมอร์ นยอนแจน ตอนที่ 1

SF - เรื่องรักของซัมเมอร์

นยอนแจน

ฮวังมินฮยอน = สิงหา

คิมแจฮวาน = ซัมเมอร์

องซองอู = นับสอง

คังแดเนียล = แดนเหนือ

พัคจีฮุน = จีน(จีนยิ้ม)

แพจินยอง = จีน(จีนเฉย)

อีแดฮวี = ดี/หนูดี

- Chapter one -

11.43 น.

"เลิกเรียนแล้วไปกินอะไรกันดีเรา"

จีนหรือจีนยิ้มเอ่ยถามซัมเมอร์ทันทีที่ก้าวออกจากห้องเรียน ทั้งยังเกาะแขนอีกคนไว้แน่น

ซัมเมอร์ยิ้ม พลางทำมือไม้ตอบกลับอีกคนไป

"ซัมว่าไงเมื่อกี้"

"ซัมบอกว่าไปกินอะไรก็ได้ที่ไม่มีมึง" นับสองเอ่ยแปลให้เพื่อนฟัง ซึ่งนั้นเรียกค้อนวงโตจากซัมเมอร์ได้เป็นอย่างดี

"อันนี้กูรู้ๆ ซัมเมอร์บอกมึงนิสัยไม่ดี" ดีหรือหนูดีเอ่ยขึ้นทันทีที่เห็นหน้าบึ้งกับภาษามือที่ซัมเมอร์ส่งให้นับสอง

'เรากินอะไรก็ได้ แล้วแต่ทุกคนเลย'

ซัมเมอร์หนิบสมุดโน้ตขึ้นมาจดยุกยิกก่อนจะชูขึ้นให้ทุกคนดูเป็นคำตอบ

"มึงเสนอสักอย่างดิ เออ ว่าแต่พี่คนนั้นเขาไม่มาหรอ"

จีนยิ้มกระทุ้งศอกใส่เพื่อนสนิทที่ชื่อเหมือนกันให้ช่วยคิด ส่วนประโยคหลังเขาเอ่ยถามกับซัมเมอร์

'พี่เขาไม่ว่างน่ะ'

"อ๋อ ก็ว่า ปกติต้องมานั่งรอตลอดเลย"

"เสือกจังว่ะ"

จีนเฉยด่าเพื่อนไปหนึ่งคำก่อนจะกึ่งเดินกึ่งลากซัมเมอร์ไปยังรถแทน

"เอ้า ละกูผิดอะไรเนี่ย ละจะพาซัมไปไหน"

"แดกข้าว จะไปไม่ไปไอ้สัด ไม่ตามมาก็เดินไปที่ร้านเองละกันพวกมึง"

"ประโยคนี้ยาวสุดในชีวิตมันละมั้ง" หนูดีเอ่ยขำๆก่อนจะพยักเพยิดบอกให้เพื่อนๆสาวเท้าตามสองคนไปติดๆ





"มึงไปรับไอ้เหนือที่บริหารด้วยดิ มันไลน์มาว่าเลิกแล้วจะไปกินข้าวด้วย" นับสองเอ่ยท้วงทันทีที่ขึ้นรถ

ฝ่ายเจ้าของรถอย่างจีนเฉยก็ทำเพียงพยักหน้าเป็นการตอบรับ

"เดี๋ยวเหนือมาอีกคนจะนั่งไงวะ กูว่าต้องขี่คอกันแล้วละ"

"เดี๋ยวกูนั่งกับซัมเอง"

"แหม เสนอหน้า เอ้ย เสนอตัวเร็วเชียวนะคะ พ่อน้องซัม"

หนูดีเอ่ยหยอกนับสองทันทีที่อีกฝ่ายเอ่ยจบ

"เรื่องกูอีกอ่ะ"

แต่ก่อนที่ทุกคนจะทะเลาะกันหนักไปกว่านี้ ซัมเมอร์สะกิดให้นับสองและทุกคนบนรถหันมาดูข้อความในสมุดโน้ตของเขา

'เดี๋ยวซัมขอลงไปตามแดนเองนะ ซัมมีธุระนิดหน่อยด้วย'

"ธุระอะไร"

นับสองเอ่ยถามทันทีที่คนตัวขาวตรงข้างคนขับชูสมุดโน้ตในมือให้อ่าน

'ก็ที่เราเอาคุกกี้มาให้ทุกคนเมื่อเช้าไง เราจะเอาไปให้พี่สิงห์ด้วย'

"แล้วทำไมพี่มันไม่มาเอาเอง"

ซัมเมอร์ยู่ปากใส่อีกคนก่อนจะก้มลงเขียนสมุดโน้ตหน้าถัดไป

'นับสองขี้บ่น'

'พี่เขามีประชุมกับสโมออกมาไม่ได้เลย เราก็เลยจะเอาไปให้เอง เราอาสาเอง'

"แล้วเดี๋ยวจะหาพี่มันเจอเหรอ ให้กูพาไปไหม" หนูดีเอ่ยถามขึ้นหลังจากนิ่งเงียบอยู่นานสองนาน

ซัมเมอร์ส่ายหน้า

'เราไลน์ไปแล้ว พี่เขาบอกเดี๋ยวออกมารอ'

"ตามใจ"

"ถึงแล้ว" จีนเฉยเอ่ยทันทีที่รถจอดเทียบฟุตบาท

(เดี๋ยวเรามา)

"อือ"

"พ่อน้องซัมอย่าขมวดคิ้วได้ป่ะ ทั้งสองคนอะแหละ" 

หนูดีเอ่ยหยอกทั้งสองคนขึ้นมาขำๆ

"พ่อพ่อง"

"อ้าวมึงเป็นปู่กูหรออีเฉย หวัดดีค่าปู่"

"ควย"

"มึงหยุดตีกานนน"









Summer : พี่สิงห์ เราอยู่หน้าตึกแล้ว พี่อยู่ไหน

Read

ข้อความขึ้นอ่านแทบทันทีที่ส่งไป ซัมเมอร์กดปิดล็อคหน้าจอโทรศัพท์ ห้มหน้ามองมืออีกข้างที่กำถุงใส่คุกกี้แน่น สองขาเล็กเตะไปมาแก้เบื่อ ซัมเมอร์กำลังเบื่อสายตาจับจ้องของทุกคนที่เดินผ่านไปมา แน่ละใครจะไม่มองแปลก เด็กอักษรมาทำอะไรที่นี้ เขาคงคิดเช่นนั้นกัน..

และเงาของใครบางคนทำให้ซัมเมอร์ต้องเงยหน้าขึ้นมอง

"รอนานไหม"

ซัมเมอร์ยิ้มตอบอีกคนก่อนจะส่ายหัวน้อยๆ

"หมั่นเขี้ยว" สิงหาไม่พูดเปล่า มือใหญ่ขยี้ผมบนศีรษะอีกคนจนฟุ้ง  คนตัวเล็กกว่าบึนปากใส่อีกคน ก่อนจะยื่นถุงขนมในมือให้

"คุกกี้หรอ"

ซัมเมอร์พยักหน้าตอบอีกครั้ง

"เราทำหรือแม่ทำ"

ซัมเมอร์ชูสองนิ้วเป็นคำตอบ เขากับสิงหาตกลงกันไว้ว่าเวลาคุยกันจะพยายามใช้สมุดโน้ตคุยกันน้อยที่สุด และใช้โค้ดแทน หนึ่งนิ้วแทนคำที่เขาพูดก่อนหน้า สองนิ้วแทนคำข้างหลัง ไม่ก็ให้คนน้องเขียนลงบนฝ่ามือของสิงหาแทน

ถึงซัมเมอร์จะงงๆนิดหน่อยที่อีกคนให้ทำแบบนั้น แต่เขาก็ไม่อิดออดยอมทำตามที่อีกคนบอก ทั้งๆที่ถ้ามีสมุดโน้ตมันก็ง่ายกว่าแท้ๆ

"ฝากขอบคุณแม่เราด้วยนะ"

ซัมเมอร์พยักหน้าพร้อมยิ้มตาหยีอีกครั้ง

"หมั่นเขี้ยวว่ะ อยากกัดแก้ม" สิงหาพูดเช่นนั้นด้วยสายตาจริงจัง เรียกให้แก้มใสขึ้นสีได้ในทันที

"น่ารัก พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวเย็นนี้รับไปกินข้าวด้วย โอเคนะ"

สิงหาหัวเราะพลางก้มลงให้สายตาตัวเองอยู่ในระดับสายตาเดียวกันกับอีกคน

"คิดถึงนะ" เอ่ยถ้อยคำที่ทำให้อีกคนเขินจนปวดแก้ม แอบหยิกแก้มนุ่มนั้นส่งท้ายไปหนึ่งครั้ง ก่อนจะปล่อยให้คนน้องยังคงยืนตัวแข็งอยู่กับที่

"ซัมรอนานไหม ไปกันเถอะ"

ทันทีที่แดนเหนือเอ่ยทัก ซัมเมอร์ก็พุ่งเข้าซบอกอีกคนทันทีเพียงเพื่อต้องการจะซ่อนใบหน้าที่ขึ้นสีเอาไว้..

"เป็นไรเนี่ย ไปกัน พวกนี้รอนานแย่แล้ว" แดนเหนือลูบผมคนที่ซุกใบหน้าอยู่กับอกก่อนจะเอ่ยถาม

ซัมเมอร์เองก็ตอบรับด้วยการผงกหัวยุกยิกอยู่กับอกของอีกคน

"แล้วทำไมหน้าแดงหูแดงขนาดนี้เนี่ย ร้อนเหรอ งั้นรีบไปขึ้นรถเถอะ เดี๋ยวไม่สบาย"






12.54 น.

"วันนี้ให้มารับไปกินข้าวเย็นเปล่า" นับสองเอ่ยถามทันทีที่แวะส่งคนตัวเล็กที่หน้าหอก่อนจะได้รับคำตอบเป็นการส่ายหัวเล็กๆ

"อยู่คนเดียวได้ใช่ไหม เมฆไม่อยู่ด้วยนิ ถ้ามีอะไรยังไงก็ไลน์มาแล้วกันนะ"

'รับทราบครับคุณพ่อ' ซัมเมอร์ยื่นสมุดโน้ตให้อีกคนดูพร้อมทั้งยิ้มจนตาปิด เรียกเสียงหัวเราะจากคนอื่นๆในรถได้เป็นอย่างดี

"เนี่ยมึงรู้ตัวได้ล่ะว่าทำตัวเหมือนพ่อมันอะสอง"

"เออใช่ แด๊ดดี้ขาาาา"

เป็นจีนยิ้มที่เอ่ยต่อจากหนูดี ไม่พูดเปล่าคนที่ได้ชื่อว่าวาจาเรียกเท้าที่สุดในกลุ่ม ยื่นใบหน้าแนบเข้าที่เบาะข้างคนขับ พลางกระพริบตาปริบจนนับสองต้องใช้มือดันหัวอีกคนให้ไปห่างๆ

"โอ๊ย เบาๆอีเหี้ย คอกูจะหัก"

"มึงมีคอด้วยเหรอ"

"ไอ้สัดเหนือ ไอ้เหี้ยๆๆๆ"

"อย่าตีกันโว้ย รำคาญ แล้วนี่ก็เดินเข้าหอไปได้แล้วไป ยืนทำไมนาน"

จีนเฉยตัดสินใจห้ามทัพระหว่างแดนเหนือกับจีนอีกคนด้วยการพูดโพล่งขึ้นกลางรถ ก่อนจะเอ่ยไล่ให้คนที่ยืนขำอยู่นอกรถให้ขึ้นห้องไปสักที

'บ๊ายบ่าย เจอกันนะ'

ซัมเมอร์ใช้ภาษามือตอบกลับคนในกลุ่ม ก่อนจะหันหลังเดินขึ้นห้องไป



ติ๊ง ติ๊ง ติ๊ง

เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้นติดต่อกันจนคนตัวเล็กต้องหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดู

สิงหา : เลิกแล้วววว กว่าจะประชุมเสร็จแทบตาย

สิงหา : คุยไรกันเยอะแยะไม่รู้แม่ง

สิงหา : เอ้อ คุกกี้อร่อยมากๆ ถึงจะได้กินไม่กี่ชิ้นก็เถอะ

สิงหา : พวกแม่งแย่งพี่กินหมด


ซัมเมอร์อดยิ้มออกมาไม่ได้ หลังจากอ่านข้อความนั้น จากระยะเวลากว่าหนึ่งอาทิตย์ที่ได้รู้จักกัน พี่สิงห์เป็นคนขี้งอแงมากๆ อีกคนบ่นแทบทุกเรื่องกับเขา ราวกับรู้จักกันมานาน เหนื่อยก็บ่นให้ฟัง ซึ่งซัมเมอร์เองก็มองว่ามันเป็นอะไรที่ น่ารักดี

สิงหา : ทำไมอ่านไม่ตอบ

สิงหา : แล้วนี่กลับหอยัง

Summer : พี่สิงห์ใจเย็นๆ

Summer : ถึงแล้วครับเพิ่งถึงเลย

Summer : กำลังจะถึงห้องแล้วครับ อีกนิดนึง

Read

สิงหา : ดีแล้ว

Summer  : ส่วนเรื่องคุกกี้ ไว้เราทำให้กินอีกนะครับ

สิงหา : ไหนเราบอกแม่ทำ

Summer : เราก็เป็นลูกมือแม่ด้วยไง

Summer : -*-

สิงหา : แล้วจะกลับบ้านอีกทีวันไหน

Summer : คงหลังสอบมิดเทอมจบแหละครับ

สิงหา : อ่าโอเค

สิงหา : วันนี้มีหนังเข้าใหม่

สิงหา : ไปดูกัน

Summer : เรื่องอะไรครับ

สิงหา : Marrowbone โคตรน่าดู ไปนะ

สิงหา : ยังไงพี่ก็ต้องไปรับเราไปกินข้าวอยู่แล้วด้วย

Summer : งั้นก็ได้ครับ

สิงหา : สักสี่โมงเดี๋ยวไปรับที่หอ

Summer : you send a sticker

ซัมเมอร์กดปิดหน้าจอโทรศัพท์พอดีกับที่ตัวเองมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง มือเล็กไขกุญแจเข้าไปในห้องที่อยู่ด้วยกันกับรูมเมทอีกหนึ่งคน ซึ่งวันนี้เมฆหรือรูมเมทเขานั้นแหละ ไม่อยู่ เห็นว่ามีไปออกค่ายอะไรก็ไม่รู้ ปีหนึ่งเหมือนกันแท้ๆ แต่คณะเมฆก็ดูวุ่นวายมากๆเลย

คนตัวขาวทิ้งตัวลงบนที่นอน ตั้งใจแค่จะพักสายตา แต่กลายเป็นว่าผล็อยหลับไปเสียทั้งอย่างนั้น





16:12 น.

เสียงเรียกเข้าจากโปรแกรมแชทสีเขียวยอดฮิตทำให้คนที่อยู่ในภวังค์ลืมตาตื่น มือขาวสไลด์กดรับ ก่อนจะพบว่ามันเป็นวีดีโอคอลจากหนุ่มรุ่นพี่ต่างคณะคนนั้น

(หลับเหรอ พี่มารอตั้งนานแล้วนะ)

"..." ซัมเมอร์ขยี้ตาก่อนจะจับมือถือให้หันหน้าเข้าหาตัวเองตรงๆ

(อย่าขยี้ตา ช้ำหมด)

(อย่ามาเบะปาก พี่ให้เวลาอีกแค่ห้านาที ต้องลงมา เข้าใจไหม)

ซัมเมอร์พยักหน้ารับ ก่อนจะใช้มือข้างที่ไม่ได้จับโทรศัพท์ ทำมือเป็นเลขเจ็ด

(เออๆ ห้ามช้ากว่านี้ สิบหกยี่สิบพี่ต้องได้เห็นหน้าเรา เข้าใจใช่ไหม)

'Ok'

ทันทีที่กดวางสายจากคนพี่ คนน้องที่เพิ่งตั้งสติได้ก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเองเสร็จสรรพแล้วจึงรีบลงไปหาอีกคน

ซัมเมอร์ยืนหอบแฮ่กต่อหน้าคนพี่ที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

"เฮ้ย จริงๆไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้ พี่ก็แค่หยอกเราเล่น"

สิงหาเอ่ยขึ้นอย่างนึกเป็นห่วง แต่ก็ได้คำตอบกลับมาเพียงแค่รอยยิ้มเล็กๆเท่านั้น

"เหงื่อออกหมดแล้ว ทำไมเหงื่อออกง่ายขนาดนี้"

สิงหาพูดพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าขึ้นมาซับใบหน้าให้อีกฝ่าย

"หน้าแดงอีกแล้ว ผิวเราต้องบางมากแน่ๆ"

"เอ๊ะหรือใจเรากันแน่นะที่บาง"

สิงหายิ้มแบบนั้นอีกแล้ว ยิ้มทั้งตาทั้งปาก ยิ้มที่ใครเห็นก็ต้องยอมยกใจให้ ยิ้มที่ทำให้ซัมเมอร์ใจเต้น..

"บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเบะปาก"

"แอบบ่นพี่อยู่ในใจละสิเจ้าก้อน"

สิงหาไม่พูดเปล่า มือหนาบีบแก้มคนตัวเล็กจนปากยู่

"น่ารักจังว่ะ ถ้าเผลอจูบไป จะเป็นไรป่ะ"

ฉ่า

คนตัวเล็กยืนนิ่งค้าง จู่ๆมือที่กำลังจะแกะมืออีกคนออกจากหน้าก็ไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาเสียอย่างนั้น สองแก้มขึ้นสีเลือดฝาดจนไม่อาจปิดมิด

"เขินแล้วน่ารักจริงๆด้วยเจ้าก้อน ป่ะไปกัน"

สิงหาปล่อยมือจากแก้มนิ่ม ก่อนจะดึงมือคนข้างๆมากุมไว้แน่น

"..."

"ทำไมไม่เดิน"

ซัมเมอร์เม้มปาก ตากลมที่มองดูกี่ครั้งก็เหมือนลูกหมาตัวเล็กๆ ก้มลงมองมือตัวเองที่ถูกกอบกุมไว้โดยคนตรงหน้า แล้วจึงเงยหน้ามองอีกคนคล้ายเป็นคำถามว่า 'ทำไม'

"เดี๋ยวหลง จับมือไว้อะดีแล้ว"

สิงหายิ้ม พลางกระตุกมือเล็กให้เดินตาม ปล่อยให้คนที่โดนหลอกแตะนิดแตะหน่อยเดินตาม พร้อมหน้าตาบูดบึ้ง


'หลงอะไรกันเล่า เดินสามก้าวก็ถึงรถแล้วเนี่ย' -*-

- TBC -

ตอนนึงก็จะสั้นๆประมาณนี้ถูกใจๆม่ถูกใจยังไงก็ขอโทษไว้ล่วงหน้าเลย ยากมากจริงๆที่จะบรรยายให้น้องไม่พูด ;-; จะพยายามปรับปรุงนะคะ ส่วนเรื่องที่น้องไม่ยอมพูด ไม่นานก็จะเฉลยแล้วค่ะ ไม่ได้มีปมอะไรมากเลยค่ะ จริงๆ มันเปงฟิคฟีลกู๊ดจีงๆค่ะ เชื่อนุ

ให้กำลังใจได้ที่แท็ก #ซมนจ คอมเมนท์สักนิดเพื่อเห็นแก่ไรท์ตาดำๆเถอะนะคะ ขอบคุณค่า